hotel Sandra w Hammamecie

ďťż




	Pyza na polskich drĂłĹźkach Drugi Hotel Marigold / The Second Best Exotic Marigold Hot 28 pokoi hotelowych / 28 Hotel Rooms Senior Travel - hotel Prima Life - Skanes HOTEL DLA MAŁYCH ZWIERZĄT - WARSZAWA / Józefów Senior Travel - hotel Marabout - Sousse Polecam hotel, doskonałe miejsce do wypoczynku. Odradzam Hotel Adam & Spa 17 stycznia Hotel Alabaster 10.01 Hotel Zimowit 21 listopada Hotel Rzeszów	Pyza na polskich drĂłĹźkach Kochani, zbiorę się trochę w sobie i postaram się opowiedzieć jak to mi było w tym hotelu w maju 2011. A potem pomna instrukcji Ducha o wklejanie zdjęć wrzucę to i owo. No to czekamy. A tak to się zaczęło. Od stycznia pozbawiono mnie 1/2 etatu. Podobno oszczędności. Powiedzmy, że w to wierzę. Tak czy inaczej moją komórkę zlikwidowano. Ale nie ma tego złego bo już pod koniec lutego dostałam telefon z samej dyrekcji z propozycją nie do odrzucenia. Rola moja jak ją określiłam to syndyk upadłościowy, jednym słowem przygotowanie do inwentaryzacji mienia zakładu. Przeliczyłam sobie, że to praca na cały etat. Zaproponowałam p. dyrektor kwotę odpowiednią do ilości godzin na pełnym etacie i ku mojemu zadowoleniu została ona przyjęta bez zastrzeżeń. W to mi graj, będzie za co wyjechać. Wiele od życia nie potrzebuję, dziecko na własnym, a ja do grobu nie zabiorę. No i ledwie kasę ujrzałam na koncie, bilecik na MZK do rączki i pędem do swojego agenta. Proporcjonalnie do kwoty wybrałam hotel Sandra w Hammamet Yasmine. No i tu początek opowieści. We wszystkich katalogach jest to hotel 4. Pomyślałam ok. W dniu wylotu na lotnisku spotkałam całą grupę z Warszawy lecącą do tego samego hotelu. OK pomyślałam, będzie z kim pogadać. Na lotnisko miała wyjść po mnie moja Justysia rezydenta bo 1/3 walizki miałam dla niej zamówionych towarów, następne 1/3 to były rzeczy dla Heleny z Tunisu. Leciałam oczywiście na nowe lotnisko. Już w samolocie dostąpiłam przyjemności siedzenia z ekstra kobitką. Przyjechała z Mazur o kilkanaście godzin za wcześnie bo biuro podróży nie uprzedziło ją o zmianie lotów. Ja nawet w dniu wylotu sprawdzam. Siedziała biedaczka na lotnisku razem z jakąś rodzinką chyba z Legionowa i sączyli sobie to co było przeznaczone na balangi już w hotelu. Catering w samolocie – matko takiego obrzydlistwa nigdy w samolocie nie jadłam. Przylecieliśmy późnym wieczorem coś ok, 23.00 ale o czasie a tam …..... ulewa. No nic tylko niebo nad naszym losem zapłakało. Hotel wygląda bardzo przyjemnie. Tunezja jak zwykle jest piękna więc nie widzę powodu by niebo miało zapłakać. Poczekam na c.d. to może się coś wyjaśni. jasne, że wrzucę dalszy ciąg. Następnego dnia niebo było przychylniejsze, ale o tym za moment. Jak jest z ubiorami? Widzę na zdjęciu tylko w zasadzie tylko jednego człowieka w stroju tradycyjnym, czy już teraz wszyscy noszą się w "cywilizowanych" odzieniach? Byłam w tym kraju bardzo dawno temu i jestem ciekawa jakie zmiany zaszły. Ceny jedzenia nadal są bardzo niskie? Tam kiedyś to było tak, że warto było zarobić w Polsce a wydać u Nich. Dań nigdy nie żałowali, nie było tak, że powiedzmy coś zamawiasz to dostajesz jedną porcję lecz dosłownie całe michy pożywienia, nie żałowali ale nie wiem jak wspomniałam jak to teraz wygląda. Tradycyjne stroje są nadal w użyciu ale to już bardzo sporadyczne przypadki. Zależy od regionu. Z jedzeniem mam zabawną historię z Sousse. Muszę chyba odnowić większość swoich relacji. Szkoda że przed skasowaniem nie zrobiłem sobie kopii. Ale zdjęcia wciąż są a skaner sprawny. Tunezja to bardzo ciekawy kierunek. W sumie to wszystkie wyprawy do krajów arabskich miło wspominam i nie dziwię się Tobie Jagódko że ciągle powracasz w ten urokliwy zakątek świata. Duch dnia Nie 3:10, 21 Sie 2011, w całości zmieniany 1 raz oprócz innego klimatu, ładnej pogody i palm zachwyca mnie ich muzyka. W strojach tradycyjnych spotyka się oczywiście ludzi głółnie starsze kobiety, dużo młodzieży jednak chodzi ubrana bardziej po europejsku. Jedzenie jest tanie a w hotelu nie można przejeść wszystkiego. Niestety nie są to tradycyjne tunezyjskie dania, ale smacznie i dużo podane. Ja miałam przyjemność być u koleżanki w Tunisie na urodzinach jej mężą, kuchnia typowo tunezyjska bardzo smaczna, ale dla mnie za tłusta. Generalnie ten kierunek wyjątkowo mi odpowiada głównie z powodu cen. Zawsze można wyczaić jakiś last minute. I o to chodzi, to super! Będąc na Djerbie w parku z krokodylami spotkałem ślubną parę. Fajny strój miała Panna młoda. Nawet zdjęcie sobie z nią zrobiłem. Mocno zdobiony strój miała. W Tunezji nadal chyba przywiązuje się dużą wagę do tradycji. oczywiście, że przywiązują wagę do stroju, ale chyba tylko starsi. Młodzież chce iść z postępem. Wesela są u nich bardzo wystawne, a młodzi wręcz oblepiani dolarami... no może teraz Euro Ach nie! Po co Im Euro, dolara jakby nie było nadal uniwersalny. oni też nauczyli się przeliczać euro albo dolary na dinary. Jak wszystko i to idzie z postępem. No to rzeczywiście postęp cd. Na lotnisku usilnie szukałam męża Justysi Kaisa. Ponieważ go nie widziałam nigdy w życiu to podpytywałam rezydentki gdzie jest i jak wygląda. Z opisu Justysi wynikało że bedzie w granatowej czapeczce i bluzce z logo ich biura. Kurza morda jak tu dojrzeć kogoś w strugach deszczu. Na lotnisku od razu wyjęłam z walizki torbę przeznaczoną dla mojej ukochanej rezydentki. W deszczu jak zmokła kura, z piórami na głowie ociekającymi wodą wyszłam przed terminal poszukać właściwego autokaru. KIerowcy przekrzykiwali jeden przez drugiego nazwy hotelu więc bez truddu dotarłam. Walizka w bagażniku a ja ja tem przygłup stanęłam pod wiatą (przeciekającą na dodatek) i czekałam. W autokarze prawie wszystkie miejsca zajęte a ja czekam. Wreszcie na horyroncie w świetle mdłych lamp pokazało się jakieś ciacho rzeczywiście w granatowej czapeczce. A gdzie bluzka z ich logo? Myślałam, że zwariuję. Ale mimo słabych oczek dojrzałam w rękach teczkę i mignęła mi pomarańczowa naklejka. O rany żeby to był on - modliłam się w duchu. Miałam dość deszczu, gniotło mnie w żołądku od mało strawnego cateringu w samolocie, zmęczona, mokra od deszczu. Doczekałam się. Zanim do mnie doszedł najpierw wykrzyknęłam po arabsku powitanie aslema jahuje czyli witaj bracie a potem niestety po polsku spytałam. Ty jesteś Kais? No jasne, że to był on. Przedstawiłam się, a co przecież znam zasady dobrego wychowania. Wręczając mu torbę z zakupami dla nich powiedziałam - to dla Was. Kais wyciągnął z portfela równowartość ale już w dinarach. Tłumaczył się jedynie, że nie kupił mi karty doładowania do tunezyjskiego numeru. Trudno pomyślałam. Ale to porządny gość dał mi swoją komórkę abym mogła zameldować córce że doleciałam szczęśliwie, czekam na dojad do hotelu. A potem jeszcze sekundę z Justysią. Nie chciałam chłopaka narażać na koszty.Potem całusami w policzek pożegnaliśmy się, ja w autobus a on do domu do żony. Bardzo mnie zadowoliła obietnica Justysi odwiedzin mnie w Hammamecie. Musi tylko z Sousse dojechać do mnie. A teraz już w drogę - hotel czeka. Tak, tak, najważniejsze aby być odważnym A Polak potrafi! Zapowiada się że wjazd był bardzo aktywny w zwiedzanie. bardzo bym chciała. W dniu wylotu w niedzielę 8 maja dowiedziałam się, że w Tunisie jest godzina policyjna. Mnie się zawsze coś przytrafi, nie mniej wyjazd uważam za udany. Tak, tak, najważniejsze aby być odważnym A Polak potrafi!* czego jak czego ale odwagi mi nie brakuje To co lubię u nich to przestronne pokoje. Nie to co klitki w europejskich hotelach. Chyba że ja tylko tak trafiam. pokój był odjazdowy. Okazało się, że mam najładniejszy pokój w hotelu i na dodatek z największym tarasem bo balkony są mniejsze. Zawdzięczam to mojej Justysi. ale o tym w późniejszych notkach. Balkon faktycznie też okazałych rozmiarów. to był jedyny pokój w hotelu z takim tarasem. Albo były małe balkony albo wcale ich nie było. Po przekazaniu przesyłki wsiadłam do autokaru i niebawem ruszyliśmy w kierunku Hammametu i docelowo do mojego hotelu. Po drodze wysadziliśmy turystów z hotelu El Mouradi i El Mouradi Hammamet i po chwili byłiśmy w Sandra Club. Było nas sporo, ale przydział pokoju, bransoletka na rękę, wszystko poszło sprawnie. Już za moment byłam w pokoju 1110. Pokój 1110 duży, wygodny, z telewizorkiem, z działającym telefonem. Jedyny minus, że ...... nie był przygotowany dla mnie. Zostawiłam walizkę i zeszłam do recepcji mając nadzieję na spotkanie naszego rezydenta Baligha. Na szczęście Baligh mówi po polsku bo pół roku spędza w Polsce, pół roku w Tunezji. Miałam szczęście. Przekazałam mu informację, obiecał przysłać kogoś do przygotowania pokoju. Ja w między czasie wypakowałam walizkę, wyciągnęłam przesyłkę dla Heleny i czekałam aby móc się opłukać pod prysznicem i położyć spać. Dopatrzyłam się również, że Kaisowi dla Justynki nie wszystko przekazałam. W łazience szybki prysznic i w ręczniku powędrowałam do pokoju, zrobiłam przeszukanie w szafie koszuli nocnej i ze śmiechu aż siadłam na łóżku. Okazało się, że tak upychałam drobiazgi dla dziewczyn, że nie wzięłam swojej ulubionej koszulki. No cóż, na dworze ciepło nic się nie stanie jak będę spała nago. Zostawiłam nawet lekko uchylone drzwi balkonowe oczywiście uprzednio zaciągnęłam zasłony. Spało mi się rewelacyjnie, ale znowu obudziłam się skoro świt. Wieczorem pamiętałam o przesunięciu zegarka, więc godzina obudzenia wydawała mi się wręcz nieracjonalna. Kto na urlopie wstaje o 5 rano (inaczej o 6 u nas).Ponieważ mój wewnętrzny zegar tak działa to już nic nie poradzę. Zrobiłam sobie kawkę, po cichutku właczyłam TV i oglądałam TV Polonia. Czekałam na śniadanko, w brzuchu mi burczało ale słoneczko za oknem i świergot ptaszków to był raj dla ucha. Na śniadanku spotkałam swoich znajomych z lotniska. Po miłym powitaniu i śniadanku zostaliśmy w holu recepcyjnym czekając na spotkanie informacyjne z Balighem, a ja potem mogłam już poświęcić czas dla Helenki, która miała się do mnie wybrać z Tunisu. Łuki futryn drzwiowych to od nich do nas przywędrowały, pamiętam ten szał jak każdy w blokowisku przerabiał choćby wejście do salonu. Bardzo ciekawie opisujesz, podoba mi się! Także wszcześnie wstaję i mam to gdzieś czy się komuś podoba czy nie. nie należę do osób które śpią do południa, szkoda życia. A poza tym przez te wszystkie lata kiedy dmownikami były moje pieski wczesne wstawanie to była norma. Teraz nie chem ale muszem wstawać wcześnie. Rezydent– tunezyjczyk mówiący poprawnie po polsku rozwodził się długo i namiętnie o czekających nas wycieczkach. Niestety połowa wiadomości z katalogu nie pokrywała się z wypowiedziami Baligha. Mnie akurat to nie przeszkadzało. Wszystkie atrakcje typu: pół dniowakarawana na wielbłądzie, rejs statkiem pirackim, Sahara, Światło i dźwięk miałam za sobą. Ciekawa byłam wycieczki do Tunisu, Kartaginy bo zaplanowałam sobie to zwiedzić. Wycieczka miała odbyć się w środę, ale na razie nie było chętnych. Baligh zapisał mnie i czekaliśmy na większe zainteresowanie turystów abym i ja się zabrała na tą wycieczkę. Tymczasem ...... Tymczasem...... siedząc na spotkaniu z Balighem wsłuchiwałam się czy nie dzwoni mój tunezyjski telefon. Ok. 10.00 tj. w poniedziałek miała się pojawić Helena z Tunisu. Drrrrrrr drrrrrrrrrrrr wow, wreszcie. Wyszłam więc ze spotkania i w recepcji wpadłam wprost w otwarte ramiona Heleny. Przywitałyśmy się no i oczywiście zaraz wyruszyłyśmy do mojego pokoju. Helenka zadowolona, że przywiozłam jej rzeczy wcześniej podczas jej wizyty w Polsce zostawione u mamy. Ucieszyła się bowiem tego dnia jej córka miała urodziny. Helenka jak zwykle obdarowała mnie ciuchami tunezyjskimi a także.......wręczyła mi dość niecodzienny podarek. Tylko Helenka wie o co chodzi. Pogadałyśmy sobie, a potem szybko znalazłyśmy się w kawiarence na kawce. Przy okazji przedstawiłam Helenkę moim znajomym z lotniska. Zbyt krótkie było to spotkanie bo Helena musiała wrócić do domu jako, że mąż potrzebował samochodu którym do mnie przyjechała. Mając tunezyjski numer mogłyśmy być i byłyśmy cały czas w kontakcie. Helenka wróciła do Tunisu a ja ze swoimi znajomymi obraliśmy kurs spaceru na Cartage Land, no i medinę. My jako kobiety zwracałyśmy uwagę głównie na ciuchy i skórzane wyroby. Ja dodatkowo rozglądałam się za nagraniami muzyki tunezyjskiej. Zawsze sobie coś przywożę z wyjazdów, ale też i znajomi mnie obdarowywują płytami. Miłe spotkanie zaraz po przyjeździe. Ciekawym jednak co z wycieczką do Kartaginy. wycieczka doszła do skutku, spoko, o tym też opowiem No to poczekam bo Kartagina jest fajna. zamin dojdę do Kartaginy czekała mnie jeszcze niesamowita przygoda, ale o tym później. Nastawiona byłam, że w holetu posłucham sobie muzyki puszczanej przez animatorów. Nic bardziej mylnego. Leciały naprzemiennie 4 utwory: Celine Dion z Titatnica, Ricky Martin i She Bangs, Toni Braxton no i Waka Waka Shakiry. Zanudzić się można na śmierć. Ale moje lotniskowe towarzystwo miało tyle do powiedzenie i opowiedzenia, że na powtarzajęce się utwory muzyczne przestałam zwracać uwagę. Na powtarzające się nagrania, nawet w tej samej kolejności przestałam zwracać uwagę. Interesowało mnie czy znajdą się ludzie na wycieczki. Bardzo chciałam zobaczyć ZOO – Frigula Park czy Kartaginę. Baligh twierdził, że jeszcze nie ma określonej liczby aby wycieczka się odbyła. Pomamrotałam pod nosem różne niecenzurowane słowa, ale nie odważyłam się wypowiedzieć ich głośno. Zamiast informacji o wycieczkach (na które mnie zapisał i obiecał mieć na uwadze) doczekałam się niecodziennej informacji. Spotkałam Baligha w holu recepcyjnym i dowiedziałam się od niego, że w pionie mojego pokoju robią odrobaczanie. Zaproponował mi zmianę pokoju na taki jak mnie się spodoba. Nawet innych nie obejrzałam bo wiedziałam z dobrego źródła że mój w całym hotelu jest najładniejszy. Ze zdziwieniem przyjął moją odmowę. Co mi tam robale, niejedno w życiu widziałam. Jeszcze tego samego dnia dzwoniła do mnie z Sousse Justysia, aby dodać mi otuchy i wyznać, że Kartagina będzie.Miała dzwonić sama do Baligha. Przy okazji poprosiłam ją o poinformowanie o tym naszego rezydenta i by mógł podesłać kogoś do mojego pokoju celem uprzątnięcia tych mutantów robali. Za chwilę odezwał się hotelowy telefon. Dzwonił Baligh i z wielką pretensją w głosie „nakrzyczał” na mnie że skarżę. Poczekaj ty bratku pomyślałam sobie i z iście stoickim spokojem odpowiedziałam. Po pierwsze proszę nie podnosić na mnie głosu a po drugie ja do Justysi nie dzwoniłam tylko ona do mnie. A po trzecie: ktoś kto świadomie zostaje w pokoju którego pion jest odrobaczany zna ryzyko. Więc bardzo proszę o podesłanie kogoś ze zmiotką. Przy okazji uświadomiłam mu, że Justysię znam kilka lat. Od razu „zmiękła mu rura” i już grzeczniusio odpowiadał. Potwierdził, że wycieczka będzie, a za chwilę przyszedł pan sprzątający i zrobił porządek. Pomyślałam sobie „nie ze mną ten umery”.Widocznie poskutkowało bo na śniadanku w stołówce był bardzo grzeczny. Twarda sztuka z Ciebie. A o tym ZOO to nie słyszałem że jest w okolicy podczas mojego pobytu w Sousse. ja wiem o ZOO gdzieś w pobliżu Hammametu. Przez tą godzinę policyjną tylko w Tuniesie ludzie generalnie bali się wybierać na jakiekolwiek wycieczki. Ja się denerwowałam, że Kartagina nie wypali, ale całe szczęście stało się inaczej. opowieści ciąg dalszy czyli Kartagina Dni szybko upływały. Wreszcie doczekałam się swojej wymarzonej wycieczki. Okazało się, że jednak znalazło się sporo chętnych. Wypełniliśmy wszystkie miejsca w autokarze. No i w drogę. Pierwszy przystanek był na obrzeżach Hammametu. Zabraliśmy naszą przewodniczkę Panią Basię. Urocza kobieta, z dowcipem. Następny przystanek to stacja benzynowa. Przerwa na kawę, no i skorzystanie z WC. Po drodze P. Basia wskazywała nam ponad 1000 letnie drzewo oliwkowe, bank zbudowany przez zięcia Ben Alego. Ciekawe widoczki. Aż wreszcie znaleźliśmy się na placu przed wejściem na teren Kartaginy. Przy wejściu dostaliśmy bilety uprawniające nas dorobienia zdjęć i filmowania. Pani Basia opowiadała nam jak powstała Kartagina, jej historia i koleje losu. Przyznać muszę, że to co wyczytałam w książkach Heleny Nabli „Tunezja zarys historii” i „Geniusz przodków zamieszkujących tunezyjską ziemię przedstawiony w mozaikach antycznych” bardzo mi pomógł zrozumieć wszystko. Kartaginę wg legend założyła fenicka księżniczka Alissie. Pigmalion brat księżniczki chciał rządzić samodzielnie. Zabił męża Allissie Aszarbasa i groził śmiercią samej Alissie. Ta przestraszona z zebranym przez siebie bogactwem i oddanymi jej ludźmi wsiadła na statek i wypłynęła w daleką morską podróż. Legenda mówi, że przepływając koło Cypru ludzie Alissie porwali 80 dziewcząt, aby stworzyć pary. Bowiem Alissie płynęła jedynie w towarzystwie mężczyzn. Statek przypłynął do wybrzeży Tunezji, a że okolica się spodobała księżniczka spotkała się z księciem Hiarbasem w celu usyskania zgody na osiedlenie się. Książę Hiarbas odpowiedział, że może osiedlić się na terenie wielkości skóry bawoła. Księżniczka jak się okazało wykazana się sprytem. Pocięła skórę bawoła na cienkie rzemyczki, ułożyła jeden za drugim i w ten sposób uzyskała całkiem spory kawałek wzgórza. Wzgórze to dziś nazywa się wzgórzem Byrsa czyli bawoła. Nazwa Kartaginy pochodzi od dwóch słów złaczonych w jedno Quart Hadasht czyli nowe miasto a potem powstała nazwa Carthago – słowo Kartagina wymyślili Arabowie. Zatem Fenicjanie zamieszkujący zostali Kartagińczykami. Tam też znajduje się doskonały budulec czyli piaskowiec. Kto by się nie zakochał w tak rozsądnej kobiecie jak Alissie. Hiarbas poprosił Alissie o rękę, ale ona kochając ciągle męża odmówiła. Hiarbas takiej odmowy nie mógł znieść i zagroził jej śmiercią. Alissie postanowiła z siebie zrobić ofiarę. U stóp stosu zasztyletowała się i jej ciało spłonęło. Kartagina była miejscem modlitw, kaplic i miejsc celebrowania kultu. Miwszkańcy składali ofiary głównie ze zwierząt, ale też z dzieci dla Baal Hamona (Kronos). W historii zawartej w książce mojej koleżanki Heleny Nabli dziecku obcinano głowę na specjalnym kamieniu, ciało palono a prochy umieszczano w urnach. Niektórzy twierdzą że w ten sposób eliminowano dzieci słabe, chore. Ogładałam ten cmentarz dzieci. Przyznaję, że oczyma wyobraźni widziałam tę rzeż. Ale cóż inne to były czasy. A czekała nas jeszcze wyprawa do obejrzenia Term Antonina. Jagoda dnia Wto 7:58, 30 Sie 2011, w całości zmieniany 1 raz Ciekawostek co nie miara. Opowiadaj dalej. Tylko te ofiary z dzieci jokoś mi tak nie bardzo odpowiadają. o tym nie wiedziałam i przyznaję, że to dość przygnębiająca historia. Opowiadam więc dalej Najznakomitszą budowlą w Kartaginie wzniesioną przez Ryzmian były Łaźnie Antonina zwane jeszcze inaczej „łaźniami cesarza Antonina Pobożnego” Budowano je przez 17 lat. Mogły pomieścić nawet ponad 2000 osób. Wodę podgrzewano w piecach opalanych drewnem. Dosyć ciekawa jest cała „procedura” kąpieli. Najpierw osoba w szatni rozbierała się i udawała do sali „Caldarium” aby się rozgrzać, potem szła do sali gdzie nakładano na jej ciało mieszankę piasku z oliwą. Następnie przechodziła do destrikarium w którym zdzierała z siebie to mazidło, a następnie szła do sali gorącej aby dobrze się wypocić i umyć. Po tych zabiegach szła do sali zimnej, na zimną kąpiel i rozmowy. Na koniec przed nałożeniem ubrania ciało smarowano pachnącymi olejkami. Oprócz kąpieli można tam było popływać, poginastykować się lub nawet poczytać, albo nawet obejrzeć sztukę lub zjeść obiad w restauracji. Podobno nawet były tam panie z najstarszej profesji świata. Jak widać zadbano o wszystko mieszczące się na jednym terenie. Zaopatrzenie w wodę było możliwe dzięki wybudowanemu pod Kartaginą cysternom o nazwie Maalga. W bogatych domach stosowano nawet system centralnego ogrzewania. Dziś na tym wspaniałym miejscu zostały jedynie ruiny. W sklepiku przy Kartaginie można nabyć wspomniane przeze mnie książki P. Heleny Nabli. Są wydane w języku polskim, kosztują niewiele. Warto mieć taką pamiątkę. Sądzę, że wycieczkę taką w celu poznania historii warto odbyć choćby w celu wzbogacenia swojej wiedzy historycznej. Toż to na kąpiel trzeba było poświęcić cały dzień. ten brak pośpiechu dziś jest nie do przyjęcia. Cały ten kompleks to jak małe miasteczko. Można było się wymoczyć, iść na kawę a nawet podobno były też sklepy, no i miejsca noclegowe. Jednym słowem historia się powtarza. Wycieczka się skończyła pasjonującą znajomością i pieknymi perspektywami na przyszłość. Właśnie taki brak pośpiechu mi się marzy. nadmiaru czasu dziś nikt ziś nie ma niestety dziś opowiem o mojej tunezyjskiej a raczej lotniczej znajomości Wylatywałam nietypowo bo w niedzielę. Stawiłam się przepisowo 2 godziny przed odlotem. W kolejce do boksu biura podróży poznałam kilka osób również z Warszawy. Ale uwagę moją zwróciła jedna osoba. Była to szalenie elegancka, przystojna kobieta, pełna uroku i życzliwości dla innych. No i niebywale rozmowna. Już po odprawie okazało się, że siedzimy razem. Ja tym razem siadłam przy przejściu zaś Dorothy (bo tak ma na imię nasza bohaterka) przy oknie. Nie podsłuchiwałam, ale słyszałam jej rozmowę z innymi pasażerami. Swój dobry humor „zawdzięczała” wielogodzinnym oczekiwaniom na lot. Bowiem biuro podróży nie poinformowało ją o zmianie godziny wylotu. Godz. 12.25 a 18.45 to jednak wielka różnica. Dorothy przyjechała nad ranem z „Krainy 1000 jezior”. Słuchałam tego z oburzeniem bo mnie o zmianie lotu mój agent poinformował w piątek.Ja na jej miejscu ze złości gryzłabym chyba ściany. Szkoda zębów, bo ściany ze szkła. Ale nic to. W samolocie wymieniłyśmy jedynie uprzejmości. Potem dostrzegłam ją w tym samym hotelu. Widywałyśmy się niemal codziennie, grzecznie się witałyśmy, uśmiechałyśmy się do siebie. Ale już w dniu powrotu na lotnisku okazało się, że znamy tą samą rezydentkę. I to chyba dzięki Justysi mój kontakt z Dorothy nabrał innego znaczenia. Razem odprawiłyśmy bagaże, zatem i siedziałyśmy razem w samolocie. A tu już rozmowy były zupełnie inne. Każda z nas zrelaksowana, opalona, z głową pełną wrażeń. Leciałyśmy liniami Enter Air gdzie catering był płatny. Siedziała z nami jeszcze młoda kobieta. Dorothy w ramach zacieśnienia stosunków zaprosiła nas na poczętunek. Tym razem wszystko było świeżusie, pachnące. Rozmawiałyśmy tak jak byśmyznały się wieki całe. Oczywiście wymieniłyśmy też swoje numery telefonu i emailii. No i tu jest właściwa opowieść. Dorothy była zdziwiona, że pierwsza napisałam do niej emaila. Różnie bywa z tymi wakacyjnymi znajomościami. Ja do tej pory utrzymuję kontakty ze wszystkimi znajomymi z tunezyjskich podróży. Teraz z Dorothy kontaktujemy się codziennie. Dorothy dzwoni do mnie i gadamy po godzinie, wymieniamy też emaile, a także omawiamy różne babskie problemy. Dochodząc do sedna sprawy. Otóż Dorothy ujeła mnie swoim optymizmem, a także podbudowała moje zwątpione ego. Oceniła,że nigdy nie spotkała osoby tak bezpośredniej, która zyskała jej zaufanie od pierwszej chwili rozmowy, ujęła ją realnym i bezpośrednim sposobem bycia i myślenia. Że dawno jej się nie zdarzyło spotkać kogoś takiego. Mogę się tylko z tego cieszyć. Wspiera mnie dobrymi radami. Nawet zaproponowała wspólny wyjazd do Egiptu. Na moją wypowiedź, że nie pasujemy do siebie, ja szara myszka, ona francja elegancja, dzieli nas 15 lat, no i że nie będzie mnie stać ani na wyjazd ani kieszonkowe. Zadzwoniła późnym wieczorem i tak mnie obszturgała, że już tego tematu nie podejmuję. Niech będzie jak ona chce. Jej sympatia do mnie wydaje się szczera, a ja czuję się dowartościowana. Teraz Dorothy śmieje się, że od chwili naszego poznania i kontynuowania znajomości spotykają nas rzeczy niezwykłe. Jakie to się okaże w najbliższym czasie. Wywiad dla REWII został okrojony z najważniejszego. Trudno emerytom odłożyć na wycieczki. Zostało pominięte, że jeszcze do niedawna pracowałam na pół etatu, potem miesiąc miałam zlecenie to mogłam sobie pozwolić na wyjazd. A teraz?????? Tak się złożyło, że Program I Telewizji Polskiej zaprosił mnie na wywiad Wywiad będzie emitowany 14 września godz. 1125 albo 11.30. Program nazwywa się MAM PRZEPIS NA... A co mi tam znajdę się w gronie celebrytów. Moja nowa koleżanka cieszy się z tego jak dziecko. Podrzuciłam jej do poczytania wszystkie moje artykuły i wywiady. Zostałam pochwalona. Cieszę się, że Dorothy poświęca mi tyle czasu, bo z racji zawodu jest osobą szalenie zajętą. Z tego co mówi to ze słyszenia znają mnie jej córki, znajomi i przyjaciele. A teraz już snuje plany naszego wyjazdu, rozrywek i tp. Omawiamy różne warianty wypoczynku. Słodka ta moja Dorothy, a ja mogę się jeszcze czegoś w życiu nauczyć.Oj będzie się działo. Fajnie jest spotkać takie osoby podczas urlopu. I w sumie nie wiadomo skąd może rozwinąć się przyjaźń. jak powiada moja Dorothy widocznie taki los nas został zesłany z góry. Jak znajdziesz chwilkę to kontynuuj relację. Niezwykle ciekawy jestem co dalej. Dorothy wybiera się do mnie na..... imieniny. Do tego czasu muszę zdecydować się co podać. Ona niestety nie jest pasjonatką gotowania w przeciwieństwie do mnie. Nie mam czasu ani kasy na chodzenie po restauracjach. W domu wiem co podaję. No a wtedy podczas jej wizyty będziemy dyskutować na temat naszego wyjazdu do Egiptu. Zapowiada się ciekawie. Jak widzicie na nudę nie narzekam. Dorothy wybiera się do mnie na..... imieniny. Do tego czasu muszę zdecydować się co podać. ... Może zapytaj Ją co lubi zjeść? zanim przyjedzie spotkam się znią na lotnisku 21 września. Leci do Tunezji. Będziemy miały na razie 3 godziny na gadanie. Ale z grubsza wiem co lubi. MIĘSO to jej żywioł. A ja lubię pichcić to jedzonka nie zabraknie. W tej chwili tj. sobota 17 wrze śnia wydaje starszą córkę za mąż. No to gratuluję i życzę nowożeńcom wspaniałego wspólnego życia. młodym ja też złozyłam wirtualne życzenia. ďťż

Wszelkie Prawa ZastrzeĹźone! Pyza na polskich dróżkach Design by SZABLONY.maniak.pl.

Darmowy hosting zapewnia PRV.PL

Pyza na polskich drĂłĹźkach