The Beatles

ďťż




	Pyza na polskich drĂłĹźkach Naznaczony: rozdziaĹ 3 / Insidious: Chapter 3 MikoĹajki w Akwarium 09.12 Wtorek Najczarniejsza godzina 3D / The Darkest Hour MiĹoĹÄ / Amour Problem (?) z budowÄ gniazda MOI SKRZYDLACI PRZYJACIELE ZZA OKNA Turniej na Stadionie ĹlÄskim rocznik 2001 Kanarki w sklepach zoo Gate Licencje PZKendo	Pyza na polskich drĂłĹźkach W sumie dziwne, że nikt nie stworzył tego tematu już wcześniej, chyba dużo z nas słucha od czasu do czasu Beatlesów. Najbardziej znany zespół na świecie. Mimo tych wszystkich lat, które minęły od ich powstania nadal trzymają się na topie, ich muzyka jest ponadczasowa. Opisu chyba za bardzo nikt nie potrzebuje, wszyscy wiedzą i znają. Krótko napiszę: Pierwsze zapiski o zespołowej twórczości Lennona pochodzą z 1957 roku, kiedy to wraz z grupą przyjaciół utworzył grupę o nazwie The Quarrymen. Grali przez parę lat w pomniejszych pubach, klubach i na szkolnych uroczystościach, na przestrzeni tych paru lat dołączyli do zespołu również Paul McCartney, George Harrison, a na samym końcu Ringo Starr (jego prawdziwe nazwisko to Richard Starkey). Nazwa zespołu była często zmieniana, ale w końcu w 1960 roku zdecydowali się na The Beatles. Sprzedali chyba najwięcej płyt w muzycznym biznesie, ich piosenki zajmowały pierwsze miejsca wszystkich list przebojów. A więc, jakie jest wasze zdanie o nich? Uważacie, że naprawdę byli muzycznymi geniuszami i zasługują na wieczny sukces, czy może sądzicie, że są zdecydowanie przereklamowani i nie warci tego rozgłosu? Które piosenki są waszymi ulubionymi? Te z ich początków, wesołe, o miłości czy może te z ich ostatnich lat, nieco psychodeliczne, pisane pod wpływem LSD? Plus jeszcze mała ankieta dla większych pasjonatów Beatlesów - który z chłopaków był/jest waszym ulubionym Beatlesem? ;d Lennon ze względu na to, że moja przyjaciółka jest największą fanką 'Bitelsów' jaką znam. I właśnie miłością do Johna mnie zaraziła Muzyka - cudo, chyba nie musze więcej mówić :p Piosenka... Let it be. A to przez wspomnienia z nią związane o... temat o przereklamowanym boysbandzie dla nastolatek, może się wypowiem. Zabawna sprawa z tymi Beatlesami. Tak patrząc z perspektywy lat wyszło mi, ze chyba nie było dnia, w którym nie miałbym kontaktu z ich muzyką choćby przez sekundę. Zabawniejsze tym bardziej, że znałem ich twórczość na pamięć jeszcze przed tym jak potrafiłem chodzić i pisać. Tak jakby nie było chwili w mojej życiu bez nich. Coś w rodzaju: wstajesz rano: mostek Paula z ''A Day In The Life'', dzisiaj ciężki dzień? 'A Hard Day's Night'? bierzesz do ręki gitarę: klepiesz ''and i love her', szukasz pomysłu na walentynkową piosenkę: niewątpliwie 'something', myślisz o swojej ukochanej? 'girl', 'michelle' (ha, kiedyś poznałem jedną Michelle, jeszcze zabawniejsza historia), ale przecież to 'twist and shout' to najlepsze wokale w historii, oczywiście obok całego 'abbey road', 'revolvera' i kilku innych klasyków. Z drugiej strony dziwnie się pisze o tych panach. Czuje, że nie powinienem, i nie tylko dlatego, że już zapewne wszystko w ich temacie zostało powiedziane (zresztą o wiele za dużo). Wydaję mi się, że opiniowanie ich muzyki w 2011 jest zbędne, a wręcz idiotyczne (zwłaszcza np. pisanie recenzji jakiejś płyty, lol). Ot tak po prostu, nikt nie powinien dziś oceniać tej muzyki. Czyż to nie szczęście móc egzystować w czasach, gdy ich płyty muzyki można słuchać cały czas?Tak, owszem, możliwość obcowania, w jakiejkolwiek formie, z jakimikolwiek ich nagraniami, jest czystym błogosławieństwem. Ja oczywiście zdaje sobie sprawę, że Beatlesi mieli kilka słabszych piosenek (inaczej wyszedłbym na jakiegoś paranoika, nie w sumie to jestem przecież... I may be paranoid but I'm not an android), nawet piątkowych (powiedzmy 'yellow submarine' czy 'all you nee is love'), ale na pewno są czymś zjawiskowym w historii muzyki. Pomijam już rzecz oczywistą: to jest zespół na dziesięć.kropka.zero, jak żaden inny. Jeśli Fab Four nie są dziesięć.kropka.zero, to nic nie jest dziesięć.kropka.zero, po prostu (pozdrawiam Borysa). Kurcze, a pamiętacie ten ostatni koncert? Dowiedziałem się o nim dopiero w czasach ''podstwówki''. Chyba mieliśmy pierwszą informatykę czy coś takiego, wszyscy napierdalali w jakieś idiotczne gry, a ja szukałem informacji o Żukach i zwyczajnie coś niesamowitego... zagrali gdzieś na jakimś dachu budynku. Kiedy dzięki wysiłkom i staraniom Paula muzykom udało się nagrać jeszcze płytę “Let It Be. Występ wręcz zatrzymał Londyn na kilka godzin. Ludzie niczym zahipnotyzowani zaczęli zatrzymywać się na ulicy, samochody ustawiły się w kilkukilometrowych korkach. Zwykli przechodnie, turyści, wszyscy bez względu na wiek i pochodzenie zaczęli gromadzić się na najbliższych ulicach, sąsiednich dachach i każdym wolnym miejscu do którego dobiegała muzyka. Beatlesi grali utwory z nowej płyty, m.in. takie klasyki jak “Get Back” i “Don’t Let Me Down” dopóki na miejscu nie pojawiła się policja, która aby przywrócić miasto do ”normalnego życia” musiała interweniować. Najbardziej zapamiętałym momentem okazał się policjant (tzw. bobbies) z bólem wyciągający wtyczkę z gniazdka kończąc koncert. Paul zdążył powiedzieć jedynie ”Do widzenia”. Czy ktoś mógł sobie wyobrazić, mógł napisać piękniejszy koniec The Beatles? Wątpię. Jest jeszcze sprawa Lennona, który w sumie nigdy nie był dla mnie jakąś ikoną, nie wzorowałem się na nim, ba, nawet miałem i mam ciągle zupełnie inny światopogląd. To był raczej szacunek za muzykę, za wokal i czasy czysto beatlesowskie. Ale zawsze Beatlesi i właśnie głównie John towarzyszyli mi w wielu życiowych momentach. Powiedzmy, że po prostu byli takimi zajebiście zdolnymi kolegami ze szkoły, którzy potrafili znaleźć odpowiednie słowa, by określić uczucia, jakie towarzyszyły nam kiedy nasza pierwsza miłość szła za rękę z jakimś pajacem, kiedy szliśmy do pierwszej pracy, kiedy jakiejś letniej nocy po raz pierwszy przestraszyliśmy się tego, czego od tamtej pory boimy się bardzo często. He, zawsze mi się marzyło, żeby iść na piwo z Ringiem, tym takim niepozornym, który zawsze stał z tyłu, ani nie przeszkadzając, ale również nie robiąc większego wrażenia, a utrwalająca się świadomość przetrwała do dziś więc pozostaje mi mieć nadzieje, że i Ringo lubi piwo. Zresztą nieważne czy lubimy się, czy nie. Jeśli w pewnym momencie Twojego życia muzyka, słowa Beatlesów były również związane z Twoimi doświadczeniami, to gdzieś tam pod stołem trzymamy się za ręce. P.S. No chyba nikt nie sądzi, że mógłbym wskazać jednego z nich albo wybrać ulubioną piosenkę? The Beatles to zespół, który zrobił furorę w świecie muzyki, przetarł innym szlak pokazując, że można grać coś innego i równocześnie podobać się ludziom. Moim najukochańszym 'bitelsem' zawsze będzie Lennon. Za to, że poświęcił się muzyce, ale także plastyce(jego sławne rysunki) i ta jego miłość do Yoko Nie umiem wybrać ich najlepszej piosenki bo jest ich za dużo... Narcyz, wiedziałam, że mogę liczyć na najdłuższego posta w historii od ciebie (; Ja sobie nie wyobrażam życia bez piosenek Beatlesów. Znam ich wszystkie utwory od dzieciństwa, na ich podstawie uczyłam się angielskiego, wsłuchując się w te ich dość proste, jednak genialne teksty, a potem je tłumaczyłam. Duży sentyment do nich mam. Co do oceniania, to jest to totalnie zbędne według mnie. Ale co do tych gorszych piosenek, to najśmieszniejsze jest to, że ja sama nie jestem wielką fanką ich najbardziej znanych kawałków jak All You Need Is Love czy Yellow Submarine, o których ty wspomniałeś (Yellow Submarine mogę nawet powiedzieć, że w ogólę nie lubie). Wolę ich mniej "mainstreamową" twórczość. Oczywiście to są bardzo dobre piosenki, wiadomo, ale jakoś do mojego gustu przemawiają inne. Jeśli chodzi o koncert, to po prostu jestem speechless. Genialny pomysł, genialnie zagrali, oddałabym wszystko, żeby się przenieść w czasie i w zwykły dzień na ulicy w Londynie usłyszeć grających chłopaków na dachu. Jednak zarazem smutny jest ten koncert, dla mnie przynajmniej, przez to, że był to ich ostatni raz razem live. Pytam się tylko, co to za debil otworzył drzwi policji i pozwolił im na odcięcie prądu najlepszemu zespołowi w tamtych czasach?! No i genialny tekst Johna na koniec "I'd like to say thank you on behalf of the group and ourselves and I hope we passed the audition". Co do ulubionego Bitelsa nigdy nie potrafiłam wytypować tylko jednego, zawsze w moim sercu najwyżej trzymał się John z Georgem. Jednak co do Lennona to też różnie bywa, uwielbiam go za muzykę, głos, świetne poczucie humoru i dystans, ale zarazem nie podoba mi się to, jak zostawił Cynthię i Juliana na rzecz Yoko. Rozumiem, że kochali się, że dzięki niej John był szczęśliwy itd., ale i tak za każdym razem budzi się we mnie pewien niesmak jak słyszę o Yoko i o tym, jak traktowała Juliana. A George był według mnie dość niedoceniony. Powinien był więcej śpiewać, miał bardzo dobry głos i do tego jego silny akcent dodawał niewątpliwego uroku piosenkom. No i "Not Guilty" jest po prostu świetne, powinni dodać to na płytę jak nic... To mój ukochany zespół, któremu nie dorówna nawet Kings of Leon. Sama nie wiem, jak ich wynalazłam, ale jest ich wszędzie pełno (nie ma się co dziwić, bo są ponadczasowi), więc jakoś musieli mi wpaść w ucho. Pamiętam czasy, gdy w moim gimnazjum byłam osamotniona z tą miłością. Nie podoba mi się to, że zaczęło się tych fanów tak mnożyć tylko dlatego, że TB są hot, trendy i oldschoolowi, a właściwie nikt nie umie docenić ich muzyki. Także zawdzięczam The Beatles naprawdę wiele. Powoli wdrapywałam się coraz wyżej - The Smokie, Bon Jovi, Tom Petty, Bryan Adams, itp. I tak dzięki nim zakochałam się w muzyce rockowej. Moim ulubionym Beatlesem na pewno jest George Harrison. Ciągle mam wrażenie, że jest niedoceniany i właściwie był pomijany. Solowa kariera mu wyszła, rzeczywiście. Szkoda, że odszedł w takim cierpieniu, ale pozostawił po sobie genialnego syna, który jest do niego naprawdę podobny. Ach! I oglądałam też filmy z ich udziałem. Są przezabawni. Szczególnie Lennon. ;D nie cierpie ich ale harrison jest spoko jestem z tych którzy wolą Rolling stonesów To zabawne, że przeważnie fani The Beatles i The Rolling Stones dzielą się między sobą. ;D Nie wiem czy droga młodzieży wie, ale początki działalności Stonesów są bardzo związane z twórczością zarówno Fab Four jak i kilku innych klasyków rockowych 50' i 60'. Zresztą 'związane' to za mało powiedziane. Jest wielce prawdopodobne, że gdyby nie pomoc Żuków, ekip Jaggera nigdy by się nie wybiła. Kiedy w 1962 roku zaczęło się pomału formować skład RS, Beatlesi mieli już na koncie kilkaset koncertów i było o nich głośno nie tylko w samej Anglii. RS dopiero 'raczkowali' i uczyli się grać, m.in. korzystając z warsztatu i twórczości Beatlesów. Pierwsze przeboje z jakimi kojarzą nam się dziś Stonesi to były tylko i wyłącznie covery ówczesnych przedstawicieli i pionierów rock&rolla. Choćby 'Come On' w oryginalnej wersji Chucka Berry'ego, którego zresztą sam Mick naśladował podczas śpiewania, ''I Want to Be Loved" autorstwa Willie Dixona, "Time is on my side" Normana Meade'a, "Not Fade Away" Buddy Holly'ego i oczywiście jeden z ich największych przebojów 'I wanna be your man' w oryginalnej wersji napisanej przez duet Lennon/Macca. Dzięki tym utworom Stonesi osiągnęli sukces i okupowali przez pewien czas brytyjskie listy przebojów (oczywiście na tym się nie kończy ich lista coverów, wyszedłbym na ignoranta gdybym nie wspomniał o roli choćby Little Richarda czy Bobby Womacka z The Valentinos). Swoją drogą fakt, że na debiutanckim albumie znajduje się tylko jedna oryginalna piosenka Stonesów wydaje się być nieco abstrakcyjny, ale jednocześnie powinien unaocznić paru osobom, że kariera RS to w głównej mierze efekt tzw. domina (nie wiem jak to inaczej nazwać) - potocznie się mówi ''najbardziej lubimy te piosenki, które już znamy'', a pierwszy autorski przebój Jaggera wylądował na 1 miejscu listy przebojów dopiero w 1965. Jednak swą dzisiejszą pozycję Stonesi nie zawdzięczają tylko piosenkom, które podarowali im Żuki. W 1963 roku dzięki ich pomocy, a także ich producentowi Andrew Oldhamowi, RS podpisali kontrakt z wytwórnią. Co więcej wytworzony ówcześnie łobuzerski image bad boy'ów kontrastujący ze stylem grzecznych Beatlesów był swego rodzaju, nie tyle wyznacznikiem prywatnych 'charakterków' członków RS, tylko raczej koniunkturalnym ruchem mającym na celu podtrzymanie mody na rock&roll. Ten wizerunek przetrwał do dziś, choć osoby, które bardziej interesowały/interesują się revival 60' wiedzą doskonale, że członkowie obu kapel spotykali się często na tych samych imprezach, czasem razem komponowali (sesja z czasów Sierżanta Pieprza i wiele innych pojedynczych kompozycji). Co więcej, na swój pierwszy solowy występ Lennon zaprosił Richardsa, Claptona i Mitch Mitchella (nie wiem jak to nazwać? super-ekstra-mega ponadczasowy skład?). Idąc w drugą stronę Macca z żoną wzięli udział w kultowym występie w w 1969 w Hyde Parku, a ówczesny kawałek nr. 1 Stonesów 'Honky Tonk Women' powstał w dużej mierze dzięki Lindzie. Takich historyjek było jeszcze kilka, ale to chyba nieodpowiednie miejsce na przytaczanie. Warto również zaznaczyć, że członkowie obu zespołów bardzo się szanowali i doceniali. Wystarczy choćby przytoczyć kilka cytatów Micka: Kiedy Mick pierwszy raz zagrał na scenie z Beatlesami w niewielkim klubie Richmond powiedział, że chciałby pisać takie piosenki jak Beatlesi. W jednym z wywiadów dla stacji CNN Mick powiedział: 'podziwiam ich, byli pionierami na wiele sposobów. Wyznaczyli nam drogę, jako zespołowi i udowodnili, że możemy zostać międzynarodowymi gwiazdami.' Właściwie nie piszę tego, aby deprecjonować wkład Rolling Stonesów w muzykę, wpływ na popkulturę czy coś takiego. Zwłaszcza, że cenię bardzo twórczość RS , co widać np. na moim top10 albumach ever, choć ciągle uważam, że nie nagrali płyty, jako całości na miarę swoich możliwości. Ale każdy powinien sobie zdawać sprawę, że bez Beatlesów, być może Stonesi do dziś graliby dla garstki ludzi w małych klubikach.Większość piosenek napisanych przez nich była inspirowana twórczością Żuków. Nawet sam podział kompozycyjny w zespole na dwóch liderów Jagger/Richards był stworzony na wzór Lennon/Macca. I to nie odnosi się tylko do Stonesów. Dla mnie zawsze Beatlesi=muzyka, muzyka=Beatlesi. Jeśli czytam od kogoś, że nie cierpi Beatlesów, to automatycznie sobie uświadamiam, że ta osoba nie cierpi muzyki w ogóle. Zwłaszcza, że tak jak w przypadku muller, która wymieniła wśród swoich ulubionych płyt, krążki Blur, Kasabian, KoL itd. Możesz mi wierzyć na słowo, że gdybyś zapytała liderów tych zespołów na kim się wzorowali, dlaczego po raz pierwszy chwycili za gitary itd. to odpowiedź byłaby taka sama: kiedyś słuchali Beatlesów. Moim ulubionym Beatlesem na pewno jest George Harrison. Ciągle mam wrażenie, że jest niedoceniany i właściwie był pomijany. Solowa kariera mu wyszła, rzeczywiście. Szkoda, że odszedł w takim cierpieniu, ale pozostawił po sobie genialnego syna, który jest do niego naprawdę podobny. Moje słowa ;d Piosenki napisane przez niego są naprawdę dobre i w sumie jedne z moich ulubionych (While My Guitar Gently Weeps dla przykładu). A Dhani jest tak bardzo do niego podobny, że aż mnie to czasem przeraża xd Klon Georga. O matko, ja kocham to podobieństwo! Dhani jest taki... żorżowy! ;D A mnie zawsze rozwalać będzie Here comes the sun. Ogólnie Harrison był świetnym kompozytorem. Wydaje mi się, że może nie do końca brali jego utwory pod uwagę. Zawsze wyobrażałam sobie rozmowy między nimi Hej, George. To naprawdę dobre, ale mamy inne pomysły. xD Hm... no i Stuart Sutcliffe! Mam do niego słabość. Jestem ciekawa, jak TB wyglądaliby z nim. Najlepszym gitarzystą nie był, ale Lennon pewnie mimo wszystko upierałby się, by został w zespole, gdyby ktoś konkretnie przyczepiłby się do jego gry. Był oddanym i lojalnym przyjacielem. Zresztą 'związane' to za mało powiedziane. Jest wielce prawdopodobne, że gdyby nie pomoc Żuków, ekip Jaggera nigdy by się nie wybiła. może i tak ale nie sądzę żeby pomagali im przez całą karierę. a w dodatku i tak nie lubie bitelsów. nie obrażając nikogo słodko pierdzące kawałki mają głupia jesteś! a co do zależności to zaczęło się od podarowanie prze żuczków piosenki nikomu nie znanym stonesom i wypłynęli na otwarte morze a w dodatku i tak nie lubie bitelsów. nie obrażając nikogo słodko pierdzące kawałki mają hmmm a mi się wydawało, że dobra melodia w muzyce to podstawa (oprócz oczywiście zajebistej gitary, ale to moje osobiste zboczenie ) nie obrażając nikogo słodko pierdzące kawałki mają głupia jesteś! a co do zależności to zaczęło się od podarowanie prze żuczków piosenki nikomu nie znanym stonesom i wypłynęli na otwarte morze Nie jest głupia. Po prostu nie miała okazji jeszcze się zgłębić w twórczość Żuków. Takimi tezami przekonujesz mnie, że większość osób, które nie przepadają za Beatlesami nie znają ich twórczości, która poniekąd jest na tyle zróżnicowana i zawiera tak różnorodne naleciałości z wielu gatunków muzycznych (od popu przez rock, punk, blues do muzyki psychodelicznej, a nawet metalu), że trzeba mieć naprawdę, albo wiele złych intencji, (o które Cie przecież nie podejrzewam) albo tak jak zapewne w Twoim przypadku - nie mieć z nią za wiele wspólnego. . znam ich i to nawet dobrze bo siostra ich słucha a ja nie moge ich znieść to zgłaśniam stonesów może po prsostu nie bd sie wypowiadać bo nie umiem wysuwać takich argumentów jak Ty. zdania nie zmienie może po prsostu nie bd sie wypowiadać bo nie umiem wysuwać takich argumentów jak Ty. zdania nie zmienie zdania nie zmienie Możesz mi wierzyć na słowo, że moim życiowym celem nie jest przekonywanie innych osób do mojego gustu, i naprawdę cieszę się, że masz własne zdanie. Ale awersja do danej kapeli to jedno, a pisanie o ''słodkim pierdzeniu' to drugie (gdybym był bardziej dosadnym określiłbym to mianem bzdury). Jeśli będziesz mieć kiedyś trochę wolnego czasu to przesłuchaj te pierwsze trzy lepsze piosenki z dorobku The Beatles i powiedz mi czy naprawdę to uważasz za 'słodkie pierdzenie': The Beatles - Revolution 9 http://www.youtube.com/watch?v=HQal-lJrSLI The Beatles - Helter Skelter http://www.youtube.com/watch?v=QWuXmfgXVxY The Beatles - What's the New Mary Jane http://www.youtube.com/watch?v=5mcymZqfpKo ... i jeśli po przesłuchaniu tych kawałków będziesz nadal twierdziła to samo, to wtedy nie będę miał już nic do dodania w tym aspekcie. to są super kawałki. nie mówię że nie podsłuchuje czasami jestem po prostu ostro zawiana i pokręcona więc czasami mi odbija. no fakt że ze słodkim pierdzeniem przegięłam ale stonesi bd moimi ulubieńcami. dzięki żeś sie postarał mi zblizyć temat Zaczęłam się zastanawiać, jaki jest mój stosunek do The Beatles i zabrnęłam w ślepy zaułek. Na pytanie czy lubię? odpowiedź jest oczywista, ale tak po prawdzie to w skali 1-10 będzie (ledwie?) moce 7. Czy słucham? Nie licząc odpalenia playera w pracy i losowego wybrania któregoś utworu przez komputer, to jednak nie. Szczerze mówiąc, to nie miałam okazji przesłuchać żadnej bitelsowskiej płyty (tak wiem Narcyzie, nie mam prawa nazywać się wielbicielem muzyki, chociaż za taką się uważam ). Z drugiej strony bez TB nie może się obyć żadna impreza, której zapewniam oprawę muzyczną. Wyszło na to, że w stosunku do TB jestem jak gorliwy katolik, który wierzy, ale tylko w te przykazania, w które jest mu wygodnie wierzyć. Ale jedno mogę na 100% powiedzieć – mam do nich ogromy szacunek za to, jak odmienili nie tylko muzykę, ale w ogromnym stopniu ówczesną popkulturę. Dźwięki, poprzez które zaistnieli w masowej świadomości w latach 60, jak również dzięki którym po 40 latach żyją nadal w świadomości kolejnych pokoleń; może i na pierwszy rzut ucha wydają się banalne – ot proste radosne pioseneczki o miłości, ale w swej prostocie i przede wszystkim melodyjności one ciągle zwalają z nóg. Kopalnia przebojów, z których każdy, mimo niezbyt skomplikowanej struktury, brzmi jednak inaczej. Czy to nie dowód na geniusz w dziedzinie „piosenkopisarstwa”? Jest drugi taki zespół mający na swoim koncie taką ilość rozpoznawanych przez wszystkich utworów? Wątpię… ************************** Przeglądam sobie w międzyczasie tytuły piosenek na poszczególnych płytach i wydaje mi się, że gdy nadejdzie dzień, w którym dojrzeję do sięgnięcia po któryś z albumów, to najprawdopodobniej najbardziej spodoba mi się „Revolver” *************************** * prawda jest taka, że nieomal całe lata 60 leżą i kwiczą jeśli chodzi o znajomość albumów odpowiedź jest oczywista, ale tak po prawdzie to w skali 1-10 będzie (ledwie?) moce 7. Szczerze mówiąc, to nie miałam okazji przesłuchać żadnej bitelsowskiej płyty może i na pierwszy rzut ucha wydają się banalne – ot proste radosne pioseneczki o miłości mimo niezbyt skomplikowanej struktury, brzmi jednak inaczej. Czy to nie dowód na geniusz w dziedzinie „piosenkopisarstwa”? Jest drugi taki zespół mający na swoim koncie taką ilość rozpoznawanych przez wszystkich utworów? Wątpię… Beach Boysi mają podobną ilość evergreenów. O matko, ja kocham to podobieństwo! Dhani jest taki... żorżowy! ;D A mnie zawsze rozwalać będzie Here comes the sun. Ogólnie Harrison był świetnym kompozytorem. Wydaje mi się, że może nie do końca brali jego utwory pod uwagę. Zawsze wyobrażałam sobie rozmowy między nimi Hej, George. To naprawdę dobre, ale mamy inne pomysły. xD Hm... no i Stuart Sutcliffe! Mam do niego słabość. Jestem ciekawa, jak TB wyglądaliby z nim. Najlepszym gitarzystą nie był, ale Lennon pewnie mimo wszystko upierałby się, by został w zespole, gdyby ktoś konkretnie przyczepiłby się do jego gry. Był oddanym i lojalnym przyjacielem. Też mi się wydaje, że jego utwory często były pomijane i zawsze John decydował co się nadaje a co nie, więc siłą rzeczy brał kawałki swoje i Paula. Ale na szczęście ostało się parę utworów George'a, które są świetne. Uwielbiam jego covery Carla Perkinsa <3 Oh, no i Stu, oczywiście. Też mam do niego słabość. Ale wydaję mi się, że on w żadnym wypadku by nie został w zespole, bo nie pasował do takiego czegoś, na scenie się niekomfortowo czuł no i grać na basie też zbyt nie umiał i tak dużego talentu chyba do tego jednak nie miał. No i pod koniec Paul i George też uważali, że trzeba coś zrobić z jego kiepską grą, więc John chyba nie byłby w stanie go trzymać w grupie przez wieki. A jak już temat Stu, to nie mogę się oprzeć, żeby nie powiedzieć, że był on cholernie, zajebiście przystojnym facetem... Szkoda, że umarł tak młodo... Nie sądzisz, że to: Szczerze mówiąc, to nie miałam okazji przesłuchać żadnej bitelsowskiej płyty Chyba, że ta 7 jest za te pojedyncze utwory, które znasz? Zaglądałaś w linki, które wstawiłem w poprzednim poście? Bo te proste piosenki stanowią jakieś... hmm 30% ich twórczości. Co więcej, wydaje mi się, że jak kiedyś przesłuchasz całe Abbey Road, White Album i Sierżanta Pieprza, to Twoje zdanie zmieni się o jakieś 180 stopni. Beach Boysi mają podobną ilość evergreenów. Was ist das Beach Boysi i ich evergreeny? Nie, nie sądzę Ta garstka wzięta do testu została umieszczona w dłoni Michaela Jordana (wyszło ~ 60 sztuk). Dziękuję bardzo za uświadomienie, ale mimo wiecznie młodego wyglądu żyję wystarczająco długo, żeby mieć pojęcie, że panowie się nie skończyli na "Love me do" Nie znam wielu utworów z późniejszego etapu ich kariery, ale też nie jest to dla mnie czarna dziura. Tyle, że do mnie jakoś bardziej przemawia lekka strona ich twórczości, bo w kwestii muzyki ambitnej, mimo bardzo solidnego dorobku TB, więcej (dla mnie) ciekawego do powiedzenia miało pokolenie, które przyszło zaraz po nich (ze szczególnym wskazaniem na LZ i PF). Was ist das Beach Boysi i ich evergreeny? Uhm, wnioskuję, że to Twoja wspomniana luka z lat 60. Mówiąc ogólnie to chłopaki z plaży są drugim po Żukach najwybitniejszym przedstawicielem muzyki popularnej w historii. Z tymże nagrali blisko 30 płyt studyjnych więc zapewne tym bardziej nie znajdziesz czasu, aby je poznać. 60 piosenek stanowi jakieś 20% twórczości Beatlesów (przynajmniej licząc oficjalny materiał). Abstrahując od Beatlesów, to czy gdybyś np. znała tylko 20% twórczości Kings of Leon, a na te 20% składałyby się piosenki z Come Around Sundown(1 z 5 płyt czyli około 20% twórczości) to czy też byłabyś gotowa wystawić im ogólną ocenę za całokształt? “Was ist das Beach Boysi i ich evergreeny? Teraz lepiej widać pytanie? ;P 1. Tytułem luźnego wstępu - przeceniasz moje możliwości, jeśli chodzi o przesłuchanie CAS – gdybym nie znała wcześniejszych dokonań, a dostała na dzień dobry CAS do zapoznania z Kingsami, to przystopowałabym przy czwartym utworze i pomyślała – Bosh, czym te dzieciaki się zachwycają?? Posłuchałyby jakiś bitelsów w zamian, czy co, zamiast tego badziewia. No i posługując się cytatem z Narcyza „jesteś taki, jak twoja ostatnia płyta” nie byłoby zbrodnią wydanie wyroku na podstawie ostatniego antydzieła, nieprawdaż? 2. Moja ocenia nie jest i nie powinna być dla nikogo wiążąca, jest jedynie próbą przekazania reszcie świata, jaka ilość hormonów szczęścia wydziela mi się podczas słyszenia utworów liverpoolczyków, a to jest wyłącznie indywidualną sprawą. Nie jestem krytykiem ani wyrocznią, by wydawać jakiekolwiek sensowne osądy o twórczości TAKIEGO zespołu. 3. Znajomość 12 utworów z 60, a znajomość 60 z 300 jednak robi różnicę, mimo że to jest to samo 20%. Gdybym napisała: „znam 60 utworów z okresu 1963-1965” oznaczałoby to owszem, wybiórczą znajomość, ale zawężoną jednocześnie do jednego okresu twórczości, co faktycznie skutecznie zaciemniłoby obraz pod tytułem ‘The Beatles i ich dokonania”. Dlatego przykład Come Around Sundown, jako zwartego wycinka z jednego etapu twórczości KOL nie jest dobrym argumentem. A poza tym, patrz punkt 2 Teraz lepiej widać pytanie? ;P Zrzućmy to na fakt mojego dziwnego, niewytłumaczalnego przeświadczenia o powszechnej znajomości kapelek tego typu. Wydawało mi się, że pomiędzy Twoim wcześniejszym 5,5 dla CAS, a 7 dla dyskografii Beatlesów jet niewielka różnica. Ale jeśli 5,5 jest badziewiem, to jakie określenia zostawiasz sobie na ocenę gorszych płyt? (w innym przypadku nie przytaczałbym ich przykładu). Znajomość np. 20% utworów powiedzmy Iron Maiden czy Motorhead pozwala w większym czy mniejszym stopniu na ocenę całej ich dyskografii. W przypadku takich zespołów jak The Beatles czy Pink Floyd wydaje mi się to co najmniej mało racjonalne. (Już pomijam fakt słuchania wybiórczych piosenek z koncept albumów). Odniosłem się do Twojego pierwszego postu głównie dlatego, że nie doszukałem się tam znamion erudycji ich całych muzycznych poszukiwań przez wszystkie lata. Mam nadzieję, że nie wystraszyłem jeszcze potencjalnych przeciwników Żuków. Bo chyba zapowiada się właśnie wyczerpanie tematu. Szkoda. Zrzućmy to na fakt mojego dziwnego, niewytłumaczalnego przeświadczenia o powszechnej znajomości kapelek tego typu. Na chybcika i z pamięci: "Surfin' USA, California Girls, Help me Rhonda, Kokomo. Może być? Nie wydaje mi się, żebym miała obowiązek znać całość, by wypowiedzieć się, w jakim stopniu podoba mi się muzyka The Beatles, a dokładniej to co znam (bo o lubieniu, a nie o jakości kompozycji od samego początku piszę. I nie sądzę, żebym po ewentualnym zapoznaniu sie ze wszystkim na wyższy poziom lubienia przeskoczyła, bo odkryciem Ameryki zapoznanie się z resztą nie będzie. To mogę abslutnym przekonaniem stwierdzić. I że utwierdzę się w przekonaniu, że to zacni grajkowie byli). Nie jestem miłośnikiem TB, a jedynie „masowym” odbiorcą ich muzyki, z wiedzą na temat ich dokonań, kariery i życia prywatnego wykraczającą niewiele ponad średnią światową. Nie wychowałam się na ich muzyce, nie mam do nich emocjonalnego ani sentymentalnego stosunku. I widzę, że nieznajomość ich muzyki od A do Z zakrawa na nietakt i nakazuje milczenie w temacie… Na chybcika i z pamięci: "Surfin' USA, California Girls, Help me Rhonda, Kokomo. Może być? Pewnie. Coś więcej niż 'Kokomo' to i tak więcej, niż połowa krytyków w tym kraju. Na ogólnym przykładzie wolę czytać posty w stylu: ''znam ich wszystkie piosenki, nie podoba mi się żadna, daje 2/10'' Coś więcej niż 'Kokomo' to i tak więcej, niż połowa krytyków w tym kraju. Nieporównanie większą spójność i oryginalność zaprezentował zespół na opisywanym wydawnictwie (…) Muzykę zespołu można by określić jako fuzję stylów takich grup, jak Tool, A Perfect Circle, Porcupine Tree, Anathema, Katatonia, Red Hot Chili Peppers, Radiohead czy Soundgarden. ďťż

Wszelkie Prawa ZastrzeĹźone! Pyza na polskich dróżkach Design by SZABLONY.maniak.pl.

Darmowy hosting zapewnia PRV.PL

Pyza na polskich drĂłĹźkach